MŚJ Whistler: Czas na walkę o medale. Czy Polacy wskoczą na podium? [LIVE, TRANSMISJA]

W tym roku Mistrzostwa Świata Juniorów zawitały do Kanady. O medale młodzieżowej imprezy zawodnicy powalczą na normalnej skoczni HS-104 (K-95), która w 2010 roku gościła Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Już po czterech oficjalnych seriach treningowych rozgrywanych w poprzednich dniach wiemy, że wśród poważnych kandydatów do medali są reprezentanci Polski. Wydaje się jednak, że głównym faworytem do złota jest Fin Vilho Palosaari, który oddał jak do tej pory trzy najlepsze skoki.

Program zawodów (czas polski):

• 2-3 lutego 2023 r. (czwartek-piątek):
  • 23:00 – seria próbna mężczyzn,
  • 00:00 – konkurs indywidualny mężczyzn.

Transmisja konkursu (wideo):

Tekstowa relacja LIVE (Berkutschi):

Czas na walkę o medale. Kto jest faworytem?

We wtorek i środę skoczkowie mieli okazję do zapoznania się z normalnym obiektem w Whistler. Aż trzy z czterech serii treningowych wygrał reprezentant Finlandii, Vilho Palosaari. 18-latek oddał wówczas skoki na odległość 105, 100,5 oraz 104,5 metra. Raz na czele stawki zameldował się 17-letni Austriak Stephan Embacher (105,5 m), który 23 stycznia został zresztą indywidualnym mistrzem Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy (EYOF) na skoczni w Planicy. Dwukrotnie w czołowej trójce plasował się również Szwajcar Remo Imhof, a skoki na miarę „wirtualnego podium” wśród zagranicznych rywali Polaków oddawali także Austriacy – Jonas Schuster i Julijan Smid.

Warto jednak podkreślić, że dwóch z Biało-Czerwonych także spisywało się jak dotąd znakomicie. Mowa o 16-letnim Kacprze Tomasiaku i 19-letnim Janie Habdasie. I o ile drugi z nich już wcześniej był wymieniany z gronie kandydatów do medali, to dyspozycja pierwszego jest póki co bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Tomasiak zajmował podczas treningów drugie, czwarte, trzecie i dwudzieste czwarte miejsce. Habdas meldował się natomiast na czwartej, dziesiątej, ponownie czwartej i trzeciej pozycji. Ponadto nasz kraj reprezentują w Kanadzie: Klemens Joniak (miejsca: 11., 7., 12., 14.), Marcin Wróbel (miejsca: 7., 18., 21., 15.), a także Wiktor Szozda (miejsca: 25., 21., 20.). Z tego grona trener kadry młodzieżowej Daniel Kwiatkowski musiał przed konkursem wykreślić jednego zawodnika. Spoglądając na wyniki treningów, nie jest zaskoczeniem, że pauzować będzie Szozda.

Wyniki wtorkowych treningów >>>
Wyniki środowych treningów >>>

Mistrzostwa Świata Juniorów w Zakopanem rozegrane w 2022 roku na Średniej Krokwi należały do Austriaków. Daniel Tschofenig, David Haagen i Markus Müller, dla których był to ostatni młodzieżowy czempionat w którym mogli wziąć udział, zgarnęli dla swojego państwa wszystkie medale w konkursie indywidualnym. Na szóstej lokacie uplasował się wtedy także ich kolega z drużyny – Jonas Schuster. Austriacy nie pozostawili rywalom złudzeń również w zawodach drużynowych i w mikście gdzie zwyciężali z ogromną przewagą. Nie zapowiada się na to, aby zmagania w Whistler zdominowali tak bardzo jak te w Zakopanem, a jedynym członkiem „złotej” ekipy z zeszłego sezonu będzie teraz Jonas Schuster. Kto sięgnie więc po medale Mistrzostw Świata Juniorów w 2023 roku?

Lider polskiej ekipy Jan Habdas jest przez wielu ekspertów skoków narciarskich stawiany w roli jednego z faworytów do zdobycia indywidualnego medalu, w tym nawet do złota. 19-latek z Zarzecza ma już na swoim koncie medale EYOF, punkty Pucharu Świata, a także co (według mnie) najważniejsze… bardzo cenne doświadczenie z zeszłorocznych Mistrzostw Świata Juniorów w Zakopanem. Habdas często podkreśla, że to właśnie konkursy na Średniej Krokwi były dla niego ogromną lekcją. Niejednokrotnie powtarzał też, że do Kanady nie jedzie nastawiony na osiągnięcie konkretnego miejsca tak jak miało to miejsce w 2022 roku, a chce się jedynie skupić na wykonaniu powierzonego mu zadania. Na korzyść skoczka Macieja Maciusiaka może przemawiać także siła odbicia z progu i z reguły lepsze rezultaty osiągane na mniejszych obiektach niż na większych skoczniach. – Trzeba się będzie odgryźć za rok – mówił po konkursie indywidualnym w Zakopanem w 2022 roku. Czy uda mu się to w Whistler? Jestem o tym przekonana.

Z szansami na dobre rezultaty pozostają także pozostali Biało-Czerwoni. Kibicom dobrze mogą kojarzyć się przede wszystkim dwa nazwiska – Klemens Joniak i Wiktor Szozda. To właśnie ci juniorzy z dobrej strony pokazali się w zimowych Mistrzostwach Polski w Wiśle. Młodzi skoczkowie Daniela Kwiatkowskiego mają także na koncie zarówno indywidualne (Joniak zdobył srebro, a Szozda brąz) jak i drużynowe medale Olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy wywalczone w zeszłym tygodniu w Planicy. Dodatkowo Joniak w przeszłości zdobywał punkty Pucharu Kontynentalnego, a Szozda już od dłuższego czasu prezentuje zwyżkową formę. Do składu dołączyły również dwa największe polskie talenty z roczników odpowiednio: 2004 i 2007 czyli Marcin Wróbel i Kacper Tomasiak. Medal dla Habdasa, a także krążek wywalczony w zmaganiach drużynowych jest tutaj bardzo realny, a po oficjalnych treningach wydaje się, że sprawcą sensacji może być Tomasiak.

Jeśli chodzi o rozkład sił zagranicznych ekip warto zwrócić tu przede wszystkim uwagę na silną słoweńską ekipę. Wydają się oni być głównymi faworytami zarówno do złota w zmaganiach drużynowych jak i w konkursie mikstów. Liderem Słoweńców jest powracający w tym sezonie do rywalizacji po zerwaniu więzadeł Rok Masle. 18-latek ma za sobą kilka obiecujących występów w Pucharze Kontynentalnym, w tym m.in. premierowe podium wywalczone przed kilkoma tygodniami w Planicy. Masle zadebiutował również w Pucharze Świata w Zakopanem, jednak nie zdołał tam zapunktować gdyż zajął… 31. lokatę. „Przed sezonem 21/22 jako 17-latek był umiarkowanie realną nadzieją na odpalenie juniora na poziomie Pucharu Świata, ale niestety zerwał więzadła. Teraz raczej nie jest w aż takiej formie jak wtedy, ale wraca już na swój poziom” – możemy przeczytać na koncie localSJresults na Twitterze. Nie byłoby to więc wielką niespodzianką gdyby to właśnie Masle wywalczył indywidualne złoto w Whistler.

Pozostali reprezentanci Słowenii również stoją na bardzo dobrym poziomie. Mowa tutaj przede wszystkim o Maksimie Bartolju i Taju Ekarcie. Pierwszy z nich startował w juniorskim czempionacie już w zeszłym roku. 19-letni skoczek ma za sobą serię dobrych występów zarówno w Letnim Pucharze Kontynentalnym jak i w FIS Cupie. Ostatnio dobrze pokazywał się także na krajowym podwórku i w zawodach Alpen Cup, a w Pucharze Kontynentalnym w Planicy zdołał wskoczyć nawet do czołowej dziesiątki. Taj Ekart w Pucharze Kontynentalnym nie radził sobie co prawda tak dobrze jak Bartojl, ale w zmaganiach z cyklu Pucharu Argeta w kategorii U-20 a także i w Alpen Cup pokazywał świetne skoki. W ostatnich krajowych zawodach pokonał nawet… Maksima Bartolja. Ožbe Zupan i Gorazd Završnik to także całkiem mocne punkty słoweńskiej drużyny. Podobnie jak wcześniej wspomniani kadrowi koledzy dobrze radzą sobie na krajowym podwórku i w konkursach rangi Alpen Cup. Warto wspomnieć, że Završnik dopiero w ostatnich miesiącach zanotował znaczny skok formy, który zapewnił mu miejsce w składzie Słoweńców na imprezę w Kanadzie. „Drużynowo faworyci do złota, a i indywidualnie dwa medale by nie były sensacją” – dodają localSJresults. Każdy wynik inny niż drużynowy medal Słoweńców będzie na pewno dużym rozczarowaniem.

Podobnie jak Słoweńcy, równie wyrównaną ekipą wydają się być Austriacy. Trudno wybrać najjaśniejszy punkt tej drużyny, ale łatwo wskazać tego najbardziej utytułowanego i doświadczonego. Mowa tu oczywiście o wcześniej wspomnianym Jonasie Schusterze, który ma już na swoim koncie drużynowy złoty medal Mistrzostw Świata Juniorów wywalczony przed rokiem w Zakopanem. Do krążka z najcenniejszego kruszcu dorzucił w zeszłym sezonie szóste miejsce w zmaganiach indywidualnych na Średniej Krokwi, a także aż trzy medale Olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (w tym indywidualne i drużynowe złoto).

Schuster ma za sobą również debiut w Letnim Grand Prix, a we wrześniu udało mu się wywalczyć punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego. W lecie wygrywał także zawody rangi FIS Cup, a ostatnie zawody z cyklu Alpen Cup i Austria Cup za każdym razem kończył w ścisłej czołówce. Następnym austriackim talentem z rocznika 2003 obok Schustera jest Julijan Smid, czyli kolejny z kandydatów do zajęcia miejsca w najlepszej dziesiątce w Whistler. 19-latek również ma już za sobą debiut w Letnim Grand Prix, a od sezonu przygotowawczego jego forma idzie tylko w górę. Smid punktował ostatnio w bardzo dobrze obsadzonych zawodach Pucharu Kontynentalnego w Planicy i podobnie jak kadrowi koledzy świetnie radził sobie zarówno w zmaganiach Alpen Cup jak i na krajowym podwórku.

Stefan Embacher w ostatnich kilku tygodniach zaliczył niesamowity wyskok formy. Młodziutki Austriak znakomicie spisywał się w zmaganiach Alpen Cup i w krajowych konkursach Austria Cup. Według mnie, 17-latek przy pokazaniu swoich najlepszych skoków, jest w stanie zakręcić się w strefie medalowej juniorskiego czempionatu. Na korzyść Embachera mogą przemawiać także jego kapitalne występy w Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy (EYOF) w Planicy. W zmaganiach indywidualnych 17-latek nie dał rywalom żadnych szans i o ponad 20 punktów pokonał drugiego Klemensa Joniaka. Świetnie pokazał się również w konkursie drużynowym. Nie sposób zapomnieć także o Johannesie Pölzie, który podobnie jak wcześniej wspomniany Embacher, w ostatnich kilku tygodniach wspiął się na bardzo wysoki poziom. Skoczek z rocznika 2005 rewelacyjnie spisywał się na krajowym podwórku, a także w zmaganiach Alpen Cup.

Trochę gorszy występ w konkursie indywidualnym EYOF nie przekreśla jego szans na dobry rezultat w Whistler. Zwłaszcza, że wydaje się, że w drużynówce Pölz wrócił już na swój „optymalny” poziom. Piątym i zdawać się może, że rezerwowym reprezentantem Austrii będzie Louis Obersteiner. Po świetnym początku sezonu zimowego, 18-latek podchodzący z Wiednia znajduje się teraz w nieco gorszej dyspozycji. Mimo tego znalazł się w kadrze na Mistrzostwa Świata Juniorów, ale czy zobaczymy go w którymś z konkursów? Pokonanie kadrowych kolegów może być dla Obersteinera nie lada wyzwaniem. 

Nie zapowiada się na to, żeby podobnie jak przed rokiem Austriacy zajęli wszystkie trzy miejsca na podium młodzieżowego czempionatu, ale medal indywidualny któregoś z nich nie byłby zaskoczeniem. Realnie w najlepszej dziesiątce konkursu może się zmieścić czterech reprezentantów tego kraju. Srebrny krążek w zmaganiach drużynowych? Wydaje się być wręcz pewny. Ale z racji tego, że w sporcie wszystko jest możliwe, a Austriacy słyną z wyskoków na juniorskich imprezach to i rywalizacja ze Słoweńcami może być naprawdę zacięta i emocjonująca.

O sile norweskiej ekipy stanowić będzie 18-letni Johannes Årdal, który w swoim dorobku ma już dwa medale Mistrzostw Świata Juniorów z Zakopanego z 2022 roku. Reprezentant klubu NTG Lillehammer zdobył niedawno także dwa tytuły mistrza Norwegii w kategorii juniorów, a w seniorskich mistrzostwach kraju zdołał uplasować się na 17. miejscu. Kilka tygodni temu zajął także 7. pozycję podczas zmagań Norges Cup w kategorii elity. Tak jak przewidują localSJresults na Twitterze, Årdal wydaje się być mocnym kandydatem do czołowej dziesiątki, nie pozostaje według nich (i również według mnie) także bez szans na medal. Pomiędzy liderem norweskiej drużyny a pozostałymi reprezentantami kraju Wikingów jest jednak ogromna przepaść, więc ciężko spodziewać się, że w zmaganiach drużynowych Norwegowie będą bić się o czołowe lokaty. Z kolei w konkursie mikstów mogą włączyć się do walki o medal, zwłaszcza, że Norweżki, na czele z Norą Midtsundstad są w tym roku naprawdę dobrze dysponowane. 

Poza wspomnianymi wyżej nazwiskami nie można zapomnieć o trzech innych juniorach, którzy w tym sezonie zdołali już punktować w Pucharze Świata. Zacznijmy od wspomnienia o Vilho Palosaarim. 18-letni Fin zadebiutował w tym sezonie w zmaganiach elity i przebojem wdarł się do ekipy Janne Väätäinena. Palosaari mógł się szczególnie spodobać kibicom podczas zawodów na Wielkiej Krokwi, gdzie sklasyfikowany został na 23. lokacie, ustanawiając tym samym swoją „życiówkę” jeśli chodzi o występy w Pucharze Świata. Warto tutaj także zauważyć i pochwalić ogromny progres jaki młodemu Finowi udało się osiągnąć w przeciągu ostatniego roku. Z poziomu piątej czy szóstej dziesiątki w Pucharze Kontynentalnym doskoczył do takiej formy, która umożliwia mu punktowanie w pierwszoligowych zmaganiach. Co najważniejsze Palosaari w pełni wyleczył także kontuzjowane kiedyś kolano, które mogło zeszłej zimy jeszcze trochę mu przeszkadzać. Czołowa dziesiątka, a może nawet najlepsza piątka? Najchętniej zobaczyłabym młodego Fina z indywidualnym medalem juniorskich mistrzostw świata. Brąz będzie jak najbardziej w zasięgu Palosaariego.

Danił Wasiljiew to kolejny skoczek urodzony w roku 2004, który podobnie jak Palosaari punktował w tym sezonie w Pucharze Świata. Kazach zdobył także złoto na Uniwersjadzie w Lake Placid. Mimo tego, że w pierwszoligowych zmaganiach do drugiej serii awansował zaledwie raz, to w ostatnich tygodniach nieprzerwanie kręcił się w okolicach najlepszej trzydziestki. Do zdobycia kolejnych „oczek” do generalki w austriackiej części Turnieju Czterech Skoczni brakowało mu naprawdę niewiele. W Lake Placid pokazał również, że na mniejszych obiektach czuje się zdecydowanie pewniej, a i sukces na Uniwersjadzie może „dodać mu skrzydeł”.

Wydaje się, że Erik Belshaw peak swojej formy ma już za sobą, ale bardzo dobre występy młodego Amerykanina w Engelbergu (24. miejsce) i w Oberstdorfie (26. miejsce) z pewnością zapadły w pamięć niejednemu kibicowi skoków narciarskich. Przypomnijmy, że Belshaw w zeszłym roku podczas Mistrzostw Świata Juniorów rozgrywanych na Średniej Krokwi uplasował się na 18. pozycji w konkursie indywidualnym, czyli zaledwie pięć miejsc niżej niż Jan Habdas. Czy w tym roku Amerykanin, który na co dzień trenuje w Lillehammer, zdoła poprawić swój wynik? Wiele wskazuje na to, że nie powinien mieć z tym większego problemu.

Z mniej oczywistych nazwisk warto przyjrzeć się młodziutkiemu Szwajcarowi. Juri Kesseli znakomicie spisywał się na Olimpijskim festiwalu młodzieży Europy, gdzie przegrał indywidualny medal… kiepskimi notami za styl. 16-latek do Embachera stracił co prawda prawie 35 punktów, ale ograł m.in. wspomnianego wcześniej Johannesa Pölza. Czy Kesseli sprawi podobną niespodziankę podczas Mistrzostw Świata Juniorów w Whistler? Poza tym nazwiskiem, warto zwrócić uwagę na całą reprezentację Helwetów, w tym na Remo Imhofa i Yannicka Wassera, którzy punktowali już tej zimy w Pucharze Kontynentalnym. Szwajcarzy mogą być więc bardzo solidną ekipą w drużynówce.

Francuską nadzieją na dobry wynik będzie Enzo Milesi. 19-latek w zeszłym roku w Zakopanem pozytywnie zaskoczył i zakończył konkurs indywidualny młodzieżowego czempionatu na siódmym miejscu. Tydzień temu Milesi zdobył w Eisenerz premierowe punkty Pucharu Kontynentalnego, a jak zaprezentuje się w Kanadzie? Czołowa piętnastka (a może nawet i dziesiątka) jest na pewno w zasięgu francuskiego skoczka. 

Niemcy pozostają raczej bez szans na osiągnięcie czegoś „wielkiego” na tegorocznych Mistrzostwach Świata Juniorów, ale nigdy nie można ich lekceważyć w kontekście konkursów drużynowych, o czym już nie raz mogli przekonać się kibice skoków narciarskich. Najsilniejszymi punktami kadry naszych zachodnich sąsiadów mogą być dwaj zawodnicy z rocznika 2003 czyli Emanuel Schmid i Sebastian Schwarz.

Czego możemy spodziewać się natomiast po Japończykach? – Tak naprawdę jedyną nadzieją na dobry wynik jest Asahi Sakano. W Sapporo był przedskoczkiem i skoczył 139,5 metra, także moc jest, choć czasami na arenie międzynarodowej nie umie tego do końca pokazać. Seryjnie wygrywa juniorskie zawody, często ze sporymi przewagami (latem w Zao, na skoczni normalnej, miał ponad 50 punktów przewagi!) – typuje i podpowiada mi Julia, która na co dzień prowadzi konto Team Japan na Twitterze.

Lista startowa konkursu:

Składy męskich kadr:

• Austria: Stephan Embacher, Louis Obersteiner, Johannes Pölz, Jonas Schuster, Julijan Smid.
• Chiny: Weijie Zhen.
• Czechy: David Rygl, Daniel Škarka.
• Finlandia: Tomas Kuisma, Tuomas Meis, Vilho Palosaari, Kasperi Valto.
• Francja: Jules Chervet, Enzo Milesi.
• Japonia: Asahi Sakano, Ritsuta Sugiyama, Masaki Nakamura, Kanta Suzuki.
• Kanada: Mitchell Penning, Tarik Vanwieren.
• Kazachstan: Magżan Amankiełdyuły, Ilszat Kadyrow, Swiatosław Nazarienko, Danił Wasiljiew.
• Korea Południowa: Woong Sun Jang.
• Niemcy: Ben Bayer, Julian Fussi, Emanuel Schmid, Sebastian Schwarz, Simon Steinbeißer.
• Norwegia: Johannes Årdal, Isak Andreas Langmo, Siguard Myrvang, Richard Selbekk-Hansen, Martin Tonby Opsahl.
• Polska: Jan Habdas, Klemens Joniak, Wiktor Szozda, Marcin Wróbel, Kacper Tomasiak.
• Rumunia: Alexandru Moise Folea, Stefan Mircea Jipescu.
• Słowacja: Erik Kapias, Hektor Kapustik.
• Słowenia: Maksim Bartolj, Taj Ekart, Rok Masle, Gorazd Završnik, Ožbe Zupan.
• Stany Zjednoczone: Erik Belshaw, Jason Colby, Tate Frantz, Maxim Glyvka.
• Szwajcaria: Remo Imhof, Juri Kesseli, Lean Niederberger, Marius Sieber, Yannick Wasser.
• Ukraina: Denis Cwetkow, Mykoła Smyk.

Weronika Brodowska,
informacja własna