Po tym, jak w weekend na obiekcie Tehvandi (K-90 / HS-97) odbyły się Mistrzostwa Krajów Nordyckich Juniorów, we wtorek Otepää ponownie stała się areną zmagań skoczków narciarskich. Po kilku dniach przerwy po trofeum z najcenniejszego kruszcu ponownie sięgnął ten sam zawodnik.
Mowa o Kaimarze Vagulu, który jeszcze w piątek został w Otepää mistrzem krajów nordyckich juniorów. 16-latek szybował w swoich próbach najdalej, bo kolejno na 95 i 93,5 metra i pod nieobecność Arttiego Aigro wywalczył swój pierwszy tytuł mistrza Estonii w karierze.
Oczywiście, bardzo miło jest odebrać ten tytuł w tak młodym wieku, ale bądźmy szczerzy, najlepszego skoczka narciarskiego w Estonii dzisiaj tutaj nie było. Nie wiem, co by się stało, gdyby Artti też tu był. Jestem bardzo zadowolony, że udało mi się oddać dwa stabilne skoki. Przed przyjazdem tutaj nie skakałem przez kilka tygodni, więc nie wiedziałem, jakiej formy się po sobie spodziewać
– mówił młody skoczek po konkursie portalowi ERR.
Po srebro sięgnął Andero Kapp (87,0 / 87,0 m), a po brąz – Kevin Maltsev (86,0 / 89,5 m). Walkę o podium nieznacznie przegrał Markkus Alter (86,0 / 84,5 m), a czołową piątkę zamknął Kaarel Nurmsalu. Były skoczek narciarski, a obecnie hobbysta i menedżer Vagula po pierwszej serii i próbie na 87,5 metra plasował się nawet na drugim miejscu, z którego niestety spadł po drugim skoku, w którym uzyskał 83 metry. Na liście zgłoszeń widniał także inny estoński weteran – Martti Nõmme, lecz ostatecznie nie pojawił się on na starcie.
Poza reprezentantami gospodarzy na starcie stawili się również skoczkowie z sąsiedniej Łotwy. Najlepszym z nich był Kristaps Nežborts – reprezentant kraju na Mistrzostwach Świata w 2013, 2015 i 2017 roku, któremu skoki na 61 i 64 metry dały dziewiątą lokatę. Łącznie wystartowało 18 zawodników, a konkurs przeprowadzono z 8. platformy najazdowej.
Odbyły się także zawody kobiet, lecz w nich wystartowała tylko jedna zawodniczka – Łotyszka Aelita Krasiļščikova. Z belki ustawionej na stopniu 18. uzyskała 51 i 50 metrów.
WYNIKI ZAWODÓW>>>
Filip Gil,
źródło: kjump.no / err.ee
